حقایق بلاک چین: چیست، چگونه کار می کند و چگونه می توان از آن استفاده کرد

آدام هیز، دکترای CFA، یک نویسنده مالی با بیش از 15 سال تجربه در وال استریت به عنوان معامله گر مشتقات است. آدام علاوه بر تخصص گسترده اش در تجارت مشتقه، در اقتصاد و امور مالی رفتاری متخصص است. آدام فوق لیسانس خود را در اقتصاد از مدرسه جدید تحقیقات اجتماعی و دکترای خود را دریافت کرد. از دانشگاه ویسکانسین مدیسون در جامعه شناسی. او دارای منشور CFA و همچنین دارای مجوزهای سری 7، 55 و 63 FINRA است. او در حال حاضر در دانشگاه عبری اورشلیم به تحقیق و تدریس جامعه شناسی اقتصادی و مطالعات اجتماعی مالی می پردازد.

دکتر جفردا آر. براون یک مشاور مالی، مدرس آموزش مالی معتبر و محققی است که در طول بیش از دو دهه فعالیت به هزاران مشتری کمک کرده است. او مدیرعامل Xaris Financial Enterprises و تسهیل کننده دوره برای دانشگاه کرنل است.

سوزان یک محقق، نویسنده و حقیقت‌سنجی است. او دارای مدرک لیسانس علوم در امور مالی از دانشگاه ایالتی بریج واتر است و روی محتوای چاپی برای صاحبان مشاغل، برندهای ملی و نشریات بزرگ کار کرده است.

Investopedia / Xiaojie Liu

بلاک چین چیست؟

بلاک چین یک پایگاه داده یا دفتر کل توزیع شده است که بین گره های یک شبکه کامپیوتری به اشتراک گذاشته شده است. به عنوان یک پایگاه داده، یک بلاک چین اطلاعات را به صورت الکترونیکی در قالب دیجیتال ذخیره می کند. بلاک چین ها بیشتر به دلیل نقش حیاتی خود در سیستم های ارزهای دیجیتال، مانند بیت کوین، برای حفظ رکورد ایمن و غیرمتمرکز تراکنش ها شناخته می شوند. نوآوری در بلاک چین این است که وفاداری و امنیت رکورد داده ها را تضمین می کند و بدون نیاز به شخص ثالث قابل اعتماد اعتماد ایجاد می کند.

یکی از تفاوت های کلیدی بین یک پایگاه داده معمولی و یک بلاک چین، نحوه ساختار داده ها است. یک بلاک چین اطلاعات را در گروه هایی به نام بلوک ها جمع آوری می کند که مجموعه ای از اطلاعات را در خود نگهداری می کنند. بلوک‌ها ظرفیت‌های ذخیره‌سازی خاصی دارند و هنگامی که پر می‌شوند، بسته می‌شوند و به بلوک پرشده قبلی متصل می‌شوند و زنجیره‌ای از داده‌ها را تشکیل می‌دهند که به زنجیره بلوک معروف است. تمام اطلاعات جدیدی که به دنبال آن بلوک تازه اضافه شده است در یک بلوک جدید تشکیل می شود که پس از پر شدن به زنجیره اضافه می شود.

یک پایگاه داده معمولاً داده های خود را در جداول ساختار می دهد، در حالی که یک بلاک چین، همانطور که از نامش پیداست، داده های خود را به قطعات (بلوک هایی) که در کنار هم قرار گرفته اند ساختار می دهد. این ساختار داده به طور ذاتی یک جدول زمانی برگشت ناپذیر از داده ها را هنگامی که در طبیعت غیرمتمرکز پیاده سازی می شود ایجاد می کند. هنگامی که یک بلوک پر می شود، در سنگ قرار می گیرد و بخشی از این جدول زمانی می شود. هر بلوک در زنجیره زمانی که به زنجیره اضافه می شود، یک مهر زمانی دقیق داده می شود.

خوراکی های کلیدی

• بلاک چین نوعی پایگاه داده مشترک است که با یک پایگاه داده معمولی در نحوه ذخیره اطلاعات متفاوت است. بلاک چین داده ها را در بلوک هایی ذخیره می کند که سپس از طریق رمزنگاری به یکدیگر مرتبط می شوند.
• با ورود داده های جدید، وارد یک بلوک جدید می شود. هنگامی که بلوک با داده پر شد، به بلوک قبلی زنجیر می شود، که باعث می شود داده ها به ترتیب زمانی به هم متصل شوند.
• انواع مختلفی از اطلاعات را می توان در یک بلاک چین ذخیره کرد، اما رایج ترین استفاده تا کنون به عنوان دفتر کل برای تراکنش ها بوده است.
• در مورد بیت‌کوین، بلاک چین به‌صورت غیرمتمرکز استفاده می‌شود تا هیچ فرد یا گروهی کنترلی نداشته باشد، بلکه همه کاربران به طور جمعی کنترل را حفظ می‌کنند.
• blockchain های غیر متمرکز تغییر ناپذیر هستند ، به این معنی که داده های وارد شده غیرقابل برگشت است. برای بیت کوین ، این بدان معنی است که معاملات به طور دائم برای هر کسی ثبت شده و قابل مشاهده هستند.

blockchain چگونه کار می کند؟

هدف blockchain اجازه ثبت و توزیع اطلاعات دیجیتال است ، اما ویرایش نشده است. به این ترتیب ، یک blockchain پایه و اساس دفترچه های تغییر ناپذیر یا سوابق معاملات است که نمی توان آنها را تغییر داد ، حذف یا از بین برد. به همین دلیل بلاکچین ها به عنوان یک فناوری لجر توزیع شده (DLT) نیز شناخته می شوند.

برای اولین بار به عنوان یک پروژه تحقیقاتی در سال 1991 ، مفهوم blockchain اولین کاربرد گسترده خود را در حال استفاده: بیت کوین ، در سال 2009 پیش بینی کرد. در سالهای پس از آن ، استفاده از blockchains از طریق ایجاد ارزهای مختلف رمزنگاری ، امور مالی غیر متمرکز (DEFI) ، منفجر شده است. توکن های غیرقانونی (NFTS) و قراردادهای هوشمند.

روند معامله

ویژگی های cryptocurrency

عدم تمرکز

تصور کنید که یک شرکت دارای یک مزرعه سرور با 10،000 رایانه است که برای حفظ یک بانک اطلاعاتی که تمام اطلاعات حساب مشتری خود را در اختیار دارد استفاده می شود. این شرکت صاحب یک ساختمان انبار است که شامل تمام این رایانه ها در زیر یک سقف است و کنترل کامل هر یک از این رایانه ها و تمام اطلاعات موجود در آنها را دارد. با این حال ، این یک نقطه از شکست را فراهم می کند. چه اتفاقی می افتد اگر برق در آن مکان خاموش شود؟اگر اتصال اینترنتی آن قطع شود چه می شود؟اگر به زمین بسوزد چه می شود؟چه می شود اگر یک بازیگر بد همه چیز را با یک کلیدی واحد پاک کند؟در هر صورت ، داده ها از بین می روند یا خراب می شوند.

کاری که یک blockchain انجام می دهد این است که داده های نگهدارنده در آن پایگاه داده در بین چندین گره شبکه در مکان های مختلف پخش شود. این نه تنها افزونگی را ایجاد می کند بلکه وفاداری داده های ذخیره شده در آن را نیز حفظ می کند - اگر کسی سعی کند یک رکورد را در یک نمونه از پایگاه داده تغییر دهد ، گره های دیگر تغییر نمی کنند و بنابراین مانع از این می شود که یک بازیگر بد انجام شود. اگر یک کاربر با ضبط معاملات بیت کوین دست و پنجه نرم کند ، همه گره های دیگر به یکدیگر متقاطع می شوند و به راحتی گره را با اطلاعات نادرست مشخص می کنند. این سیستم به ایجاد یک ترتیب دقیق و شفاف از وقایع کمک می کند. به این ترتیب ، هیچ گره ای در شبکه نمی تواند اطلاعات موجود در آن را تغییر دهد.

به همین دلیل ، اطلاعات و تاریخ (مانند معاملات یک رمزنگاری) غیرقابل برگشت است. چنین سابقه ای می تواند لیستی از معاملات (مانند Cryptocurrency) باشد ، اما همچنین امکان پذیر است که یک blockchain انواع دیگر اطلاعات مانند قراردادهای حقوقی ، شناسایی دولت یا موجودی محصول یک شرکت را در اختیار داشته باشد.

برای اعتبارسنجی ورودی ها یا سوابق جدید به یک بلوک ، اکثریت قدرت محاسبات شبکه غیرمتمرکز باید با آن موافقت کنند. برای جلوگیری از اعتبارسنجی بازیگران بد یا هزینه های مضاعف ، blockchains با مکانیسم اجماع مانند اثبات کار (POW) یا اثبات سهام (POS) ایمن می شود. این مکانیسم ها حتی اگر هیچ گره ای مسئول نباشد ، توافق را امکان پذیر می کنند.

شفافیت

به دلیل ماهیت غیرمتمرکز blockchain بیت کوین ، تمام معاملات را می توان با داشتن یک گره شخصی یا استفاده از کاشفان blockchain به طور شفاف مشاهده کرد که به هر کسی اجازه می دهد معاملات را به صورت زنده مشاهده کند. هر گره کپی خود را از زنجیره ای دارد که با تأیید و اضافه شدن بلوک های تازه به روز می شود. این بدان معنی است که اگر می خواستید ، می توانید هر کجا که می رود بیت کوین را ردیابی کنید.

به عنوان مثال، صرافی ها در گذشته هک شده اند، جایی که کسانی که بیت کوین را در صرافی نگه می داشتند، همه چیز را از دست دادند. در حالی که ممکن است هکر کاملاً ناشناس باشد، بیت کوین هایی که آنها استخراج کرده اند به راحتی قابل ردیابی هستند. اگر قرار بود بیت‌کوین‌های سرقت شده در برخی از این هک‌ها به جایی منتقل یا خرج شوند، مشخص می‌شد.

البته، سوابق ذخیره شده در بلاک چین بیت کوین (و همچنین اکثر موارد دیگر) رمزگذاری شده است. این بدان معنی است که فقط صاحب یک رکورد می تواند آن را رمزگشایی کند تا هویت خود را آشکار کند (با استفاده از یک جفت کلید عمومی-خصوصی). در نتیجه، کاربران بلاک چین می توانند با حفظ شفافیت ناشناس باقی بمانند.

بلاک چین چیست؟

آیا بلاک چین امن است؟

فناوری بلاک چین به چندین روش به امنیت و اعتماد غیرمتمرکز دست می یابد. برای شروع، بلوک های جدید همیشه به صورت خطی و زمانی ذخیره می شوند. به این معنی که آنها همیشه به "انتهای" بلاک چین اضافه می شوند. پس از اضافه شدن یک بلوک به انتهای زنجیره بلوک، بازگشت به عقب و تغییر محتوای بلوک بسیار دشوار است، مگر اینکه اکثریت شبکه برای انجام این کار به اجماع رسیده باشند. این به این دلیل است که هر بلوک حاوی هش خاص خود به همراه هش بلوک قبل از خود و همچنین مهر زمانی ذکر شده قبلی است. کدهای هش توسط یک تابع ریاضی ایجاد می شوند که اطلاعات دیجیتال را به رشته ای از اعداد و حروف تبدیل می کند. اگر آن اطلاعات به هر نحوی ویرایش شود، کد هش نیز تغییر می کند.

بیایید بگوییم که یک هکر، که گره‌ای را در یک شبکه بلاک چین نیز اجرا می‌کند، می‌خواهد یک بلاک چین را تغییر دهد و ارزهای دیجیتال را از دیگران بدزدد. اگر بخواهند نسخه تکی خود را تغییر دهند، دیگر با کپی دیگران همخوانی ندارد. وقتی بقیه کپی‌های خود را به یکدیگر ارجاع می‌دهند، می‌بینند که این یک نسخه برجسته می‌شود و نسخه هکر زنجیره به‌عنوان نامشروع کنار گذاشته می‌شود.

موفقیت در چنین هکی مستلزم آن است که هکر به طور همزمان 51 درصد یا بیشتر از نسخه های بلاک چین را کنترل و تغییر دهد تا کپی جدید آنها به نسخه اکثریت و در نتیجه زنجیره مورد توافق تبدیل شود. چنین حمله ای همچنین به مقدار زیادی پول و منابع نیاز دارد، زیرا آنها باید همه بلوک ها را دوباره انجام دهند زیرا اکنون دارای مهرهای زمانی و کدهای هش متفاوت هستند.

با توجه به اندازه بسیاری از شبکه های ارزهای دیجیتال و سرعت رشد آنها، هزینه انجام چنین شاهکاری احتمالا غیرقابل حل خواهد بود. این نه تنها بسیار گران خواهد بود، بلکه احتمالاً بی نتیجه خواهد بود. انجام چنین کاری بدون توجه نخواهد بود، زیرا اعضای شبکه شاهد چنین تغییرات شدیدی در بلاک چین خواهند بود. سپس اعضای شبکه به سختی به نسخه جدیدی از زنجیره می روند که تحت تأثیر قرار نگرفته است. این امر باعث می‌شود که ارزش نسخه مورد حمله توکن کاهش پیدا کند و در نهایت حمله بی‌معنی شود، زیرا بازیگر بد کنترل یک دارایی بی‌ارزش را در اختیار دارد. اگر بازیگر بد به فورک جدید بیت کوین حمله کند، همین اتفاق می افتد. به این شکل ساخته شده است که مشارکت در شبکه به مراتب انگیزه اقتصادی بیشتری نسبت به حمله به آن دارد.

بیت کوین در مقابل بلاک چین

فناوری بلاک چین برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتتا، دو محققی که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن مُهرهای زمانی اسناد دستکاری نشود، مطرح شد. اما تقریباً دو دهه بعد، با راه اندازی بیت کوین در ژانویه 2009، بلاک چین اولین کاربرد خود را در دنیای واقعی داشت.

پروتکل بیت کوین بر روی یک blockchain ساخته شده است. در یک مقاله تحقیقاتی با معرفی ارز دیجیتال ، خالق نام مستعار بیت کوین ، Satoshi Nakamoto ، از آن به عنوان "یک سیستم نقدی الکترونیکی جدید که کاملاً همتا به همسالان است ، و شخص ثالث قابل اعتماد است."

نکته اصلی در اینجا این است که بیت کوین صرفاً از blockchain به عنوان ابزاری برای ضبط شفاف یک دفترچه پرداخت استفاده می کند ، اما از نظر تئوری می تواند برای ضبط ایمن هر تعداد از نقاط داده استفاده شود. همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت ، این می تواند در قالب معاملات ، آراء در انتخابات ، موجودی محصول ، شناسایی ایالتی ، اعمال به خانه ها و موارد دیگر باشد.

در حال حاضر ، ده ها هزار پروژه به دنبال اجرای بلاکچین ها به روش های مختلف برای کمک به جامعه به غیر از ضبط معاملات هستند - به عنوان مثال ، به عنوان راهی برای رأی ایمن در انتخابات دموکراتیک. ماهیت تغییر ناپذیری blockchain به این معنی است که رای گیری کلاهبرداری بسیار دشوارتر خواهد شد. به عنوان مثال ، یک سیستم رأی گیری می تواند به گونه ای کار کند که به هر شهروند یک کشور یک رمزنگاری یا رمزنگاری شود. سپس به هر نامزد آدرس کیف پول خاصی داده می شود ، و رای دهندگان نشانه یا رمزنگاری خود را به آدرس هر کدام از نامزدهایی که می خواهند رای دهند ارسال می کنند. ماهیت شفاف و قابل ردیابی blockchain هم نیاز به شمارش آراء انسان و هم توانایی بازیگران بد در دستکاری در رأی گیری های فیزیکی را از بین می برد.

blockchain در مقابل بانک ها

blockchains به عنوان یک نیروی مخرب در بخش مالی و به ویژه با کارکردهای پرداخت و بانکداری مشخص شده است. با این حال ، بانک ها و blockchain های غیر متمرکز بسیار متفاوت هستند.

برای دیدن اینکه چگونه یک بانک با blockchain تفاوت دارد ، بیایید سیستم بانکی را با اجرای blockchain بیت کوین مقایسه کنیم.

چگونه از blockchains استفاده می شود؟

همانطور که اکنون می دانیم ، داده های فروشگاه blockchain بیت کوین در مورد معاملات پولی را بلوک می کند. امروز ، بیش از 10،000 سیستم رمزنگاری دیگر در Blockchain وجود دارد. اما به نظر می رسد که blockchain در واقع یک روش قابل اعتماد برای ذخیره داده ها در مورد انواع دیگر معاملات است.

برخی از شرکت هایی که قبلاً Blockchain را در بر گرفته اند شامل Walmart ، Pfizer ، AIG ، زیمنس ، یونیلور و میزبان دیگران هستند. به عنوان مثال ، IBM برای ردیابی سفری که محصولات غذایی برای رسیدن به مکان های خود انجام می دهند ، blockchain Trust Trust خود را ایجاد کرده است.

چرا این کار را می کنید؟صنایع غذایی شاهد شیوع بی شماری از E. coli ، Salmonella و Listeria و همچنین مواد خطرناک به طور تصادفی با غذاها بوده است. در گذشته ، هفته ها طول کشید تا منبع این شیوع یا علت بیماری از آنچه مردم می خورند پیدا کنیم. استفاده از blockchain به مارک ها این امکان را می دهد که مسیر یک محصول غذایی را از منشأ آن ردیابی کنند ، از طریق هر توقف ، و در آخر تحویل آن. اگر یک غذا آلوده باشد ، می توان آن را از طریق هر توقف به منشأ آن ردیابی کرد. نه تنها این ، بلکه این شرکت ها هم اکنون می توانند همه چیز دیگری را که ممکن است با آنها در تماس باشد ، ببینند و این امکان را فراهم می کند که شناسایی این مشکل خیلی زودتر و به طور بالقوه نجات جان خود را انجام دهد. این یک نمونه از blockchain در عمل است ، اما بسیاری از اشکال دیگر اجرای blockchain وجود دارد.

بانکداری و امور مالی

شاید هیچ صنعتی از ادغام blockchain در عملیات تجاری خود بیش از بانکداری استفاده کند. موسسات مالی فقط در ساعات کاری ، معمولاً پنج روز در هفته فعالیت می کنند. این بدان معناست که اگر سعی می کنید روز جمعه ساعت 6 بعد از ظهر چک را واریز کنید ، به احتمال زیاد باید تا صبح دوشنبه صبر کنید تا ببینید که این پول به حساب شما رسیده است. حتی اگر سپرده خود را در ساعات کاری انجام دهید ، معامله هنوز می تواند یک تا سه روز طول بکشد تا به دلیل حجم شدید معاملات مورد نیاز بانک ها برای تسویه حساب ، تأیید شود. از طرف دیگر ، blockchain هرگز نمی خوابد.

با ادغام blockchain در بانک ها ، مصرف کنندگان می توانند معاملات خود را به اندازه 10 دقیقه پردازش کنند - اساساً زمان لازم برای اضافه کردن یک بلوک به blockchain ، صرف نظر از تعطیلات یا زمان روز یا هفته. با وجود blockchain ، بانک ها همچنین این فرصت را دارند که سریعتر و ایمن تر صندوق بین موسسات را مبادله کنند. به عنوان مثال ، در تجارت تجارت سهام ، روند تسویه و پاکسازی می تواند تا سه روز طول بکشد (یا در صورت تجارت بین المللی) ، به این معنی که پول و سهام برای آن دوره زمانی منجمد می شوند.

با توجه به اندازه مبالغ درگیر ، حتی چند روز که پول در حال حمل و نقل است می تواند هزینه ها و خطرات قابل توجهی را برای بانک ها داشته باشد.

واحد پول

blockchain بستر را برای ارزهای رمزپایه مانند بیت کوین تشکیل می دهد. دلار ایالات متحده توسط فدرال رزرو کنترل می شود. براساس این سیستم مرجع مرکزی ، داده ها و ارز کاربر از نظر فنی در هوس بانک یا دولت خود قرار دارد. اگر بانک کاربر هک شود ، اطلاعات خصوصی مشتری در معرض خطر است. اگر بانک مشتری سقوط کند یا مشتری در کشوری با دولت ناپایدار زندگی کند ، ممکن است ارزش ارز آنها در معرض خطر باشد. در سال 2008 ، چندین بانک ناکام وثیقه گرفتند - به طور یکسان با استفاده از پول مالیات دهندگان. این نگرانی هایی است که بیت کوین برای اولین بار تصور و توسعه یافته است.

blockchain با پخش عملیات خود در شبکه ای از رایانه ها ، به بیت کوین و سایر ارزهای رمزنگاری اجازه می دهد بدون نیاز به یک مقام مرکزی کار کنند. این نه تنها خطر را کاهش می دهد بلکه بسیاری از هزینه های پردازش و معامله را نیز از بین می برد. این کشور همچنین می تواند در کشورهایی که ارزهای ناپایدار یا زیرساخت های مالی دارند ، ارز پایدار تری با برنامه های بیشتر و شبکه گسترده تری از افراد و مؤسساتی که با آنها می توانند تجارت کنند ، چه در داخل کشور و چه در سطح بین المللی ، به آنها بدهد.

استفاده از کیف پول های cryptocurrency برای حساب های پس انداز یا به عنوان وسیله ای برای پرداخت به ویژه برای کسانی که شناسایی ایالتی ندارند ، عمیق است. برخی از کشورها ممکن است جنگ زده باشند یا دولت هایی داشته باشند که فاقد هرگونه زیرساخت واقعی برای شناسایی هستند. شهروندان چنین کشورهایی ممکن است به حساب های پس انداز یا کارگزاری دسترسی نداشته باشند - و بنابراین ، هیچ راهی برای ذخیره ایمن ثروت ندارند.

مراقبت های بهداشتی

ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی می توانند از blockchain استفاده کنند تا سوابق پزشکی بیماران خود را به طور ایمن ذخیره کنند. هنگامی که یک سابقه پزشکی تولید و امضا می شود ، می توان آن را در blockchain نوشت ، که اثبات و اطمینان را در اختیار بیماران قرار می دهد که سوابق قابل تغییر نیست. این سوابق بهداشتی شخصی را می توان با یک کلید خصوصی در blockchain رمزگذاری و ذخیره کرد ، به طوری که آنها فقط توسط افراد خاصی در دسترس هستند و از این طریق حریم خصوصی را تضمین می کنند.

سوابق دارایی

اگر تا به حال در دفتر ضبط محلی خود وقت خود را صرف کرده اید ، می دانید که روند ضبط حقوق مالکیت هم سنگین و هم ناکارآمد است. امروز ، یک عمل فیزیکی باید به یک کارمند دولتی در دفتر ضبط محلی تحویل داده شود ، جایی که به صورت دستی به پایگاه داده مرکزی و شاخص عمومی شهرستان وارد می شود. در مورد اختلاف املاک ، ادعاهای مربوط به ملک باید با شاخص عمومی آشتی شود.

این فرایند فقط پرهزینه و وقت گیر نیست-همچنین مستعد خطای انسانی است ، جایی که هرگونه عدم دقت باعث می شود که مالکیت املاک کمتر کارآمد باشد. blockchain این پتانسیل را دارد که نیاز به اسکن اسناد و ردیابی پرونده های فیزیکی در یک دفتر ضبط محلی را از بین ببرد. اگر مالکیت ملک در blockchain ذخیره و تأیید شود ، صاحبان می توانند اعتماد کنند که عمل آنها دقیق و دائمی ثبت شده است.

در کشورهای جنگ زده یا مناطقی که زیرساخت های دولتی یا مالی کمی ندارند و مطمئناً هیچ دفتر ضبط وجود ندارد ، اثبات مالکیت یک ملک تقریباً غیرممکن است. اگر گروهی از افراد ساکن در چنین منطقه ای بتوانند از blockchain استفاده کنند ، می توان خطوط زمانی شفاف و روشن از مالکیت املاک را ایجاد کرد.

قراردادهای هوشمند

یک قرارداد هوشمند یک کد رایانه ای است که می تواند برای تسهیل ، تأیید یا مذاکره در مورد توافق نامه قرارداد در blockchain ساخته شود. قراردادهای هوشمند تحت مجموعه ای از شرایطی که کاربران با آنها موافق هستند عمل می کنند. وقتی این شرایط برآورده شود ، شرایط توافق به طور خودکار انجام می شود.

به عنوان مثال ، بگویید که یک مستاجر بالقوه دوست دارد با استفاده از یک قرارداد هوشمند ، یک آپارتمان را اجاره کند. صاحبخانه موافقت می کند به محض اینکه مستاجر سپرده امنیتی را پرداخت کند ، به مستاجر کد درب را به آپارتمان بدهد. هم مستاجر و هم صاحبخانه بخش های مربوط به این قرارداد را به قرارداد هوشمند ارسال می کنند ، که می تواند روی آن نگه داشته شود و به طور خودکار کد درب را برای سپرده امنیتی در تاریخ شروع اجاره بها مبادله کند. اگر صاحبخانه کد درب را تا تاریخ اجاره تأمین نکند ، پس قرارداد هوشمند سپرده امنیتی را بازپرداخت می کند. این امر می تواند هزینه ها و فرآیندهای مرتبط با استفاده از اسناد رسمی ، واسطه شخص ثالث یا وکلا را از بین ببرد.

زنجیره های عرضه

همانطور که در مثال IBM Trust Trust ، تأمین کنندگان می توانند از blockchain برای ضبط منشاء موادی که خریداری کرده اند استفاده کنند. این امر به شرکتها اجازه می دهد تا صحت نه تنها محصولات خود بلکه برچسب های مشترک مانند "ارگانیک" ، "محلی" و "تجارت عادلانه" را تأیید کنند.

همانطور که توسط Forbes گزارش شده است ، صنایع غذایی به طور فزاینده ای استفاده از blockchain را برای ردیابی مسیر و ایمنی مواد غذایی در طول سفر مزرعه به کاربر اتخاذ می کنند.

رای گیری

همانطور که در بالا ذکر شد ، از blockchain می توان برای تسهیل یک سیستم رای گیری مدرن استفاده کرد. رأی گیری با blockchain پتانسیل از بین بردن کلاهبرداری در انتخابات و تقویت مشارکت رای دهندگان را دارد ، همانطور که در انتخابات میان دوره ای نوامبر 2018 در ویرجینیا غربی آزمایش شد. استفاده از blockchain از این طریق باعث می شود آراء تقریباً غیرممکن باشد. پروتکل blockchain همچنین شفافیت در فرآیند انتخابات را حفظ می کند و پرسنل مورد نیاز برای انجام انتخابات را کاهش می دهد و نتایج تقریباً فوری را به مقامات ارائه می دهد. این امر نیاز به بازگو یا هرگونه نگرانی واقعی مبنی بر تهدید به کلاهبرداری را برای انتخابات از بین می برد.

جوانب مثبت و منفی blockchain

با تمام پیچیدگی هایش، پتانسیل بلاک چین به عنوان یک شکل غیرمتمرکز ثبت سوابق تقریباً بدون محدودیت است. از حریم خصوصی بیشتر کاربر و افزایش امنیت گرفته تا هزینه های پردازش کمتر و خطاهای کمتر، فناوری بلاک چین ممکن است به خوبی برنامه های کاربردی فراتر از موارد ذکر شده در بالا را ببیند. اما برخی از معایب نیز وجود دارد.

بهبود دقت با حذف دخالت انسان در راستی‌آزمایی

کاهش هزینه با حذف تأیید شخص ثالث

تمرکززدایی، دستکاری آن را دشوارتر می کند

تراکنش ها امن، خصوصی و کارآمد هستند

یک جایگزین بانکی و راهی برای ایمن سازی اطلاعات شخصی شهروندان کشورهای دارای دولت های ناپایدار یا توسعه نیافته ارائه می کند.

هزینه فناوری قابل توجه مرتبط با استخراج بیت کوین

تراکنش های کم در ثانیه

سابقه استفاده در فعالیت های غیرقانونی، مانند وب تاریک

مقررات بسته به حوزه قضایی متفاوت است و نامشخص است

محدودیت های ذخیره سازی داده ها

مزایای بلاک چین

دقت زنجیره

تراکنش های شبکه بلاک چین توسط شبکه ای متشکل از هزاران کامپیوتر تایید می شود. این تقریباً تمام دخالت انسان در فرآیند تأیید را حذف می‌کند و در نتیجه خطای انسانی کمتر و ثبت دقیق اطلاعات رخ می‌دهد. حتی اگر کامپیوتری در شبکه یک اشتباه محاسباتی مرتکب شود، این خطا فقط در یک نسخه از بلاک چین ایجاد می شود. برای اینکه این خطا به بقیه بلاک چین سرایت کند، باید حداقل 51 درصد از کامپیوترهای شبکه آن را انجام دهند – که برای شبکه بزرگ و رو به رشدی به اندازه بیت کوین تقریبا غیرممکن است.

کاهش هزینه ها

به طور معمول، مصرف کنندگان به بانک برای تأیید یک معامله، یک دفتر اسناد رسمی برای امضای یک سند، یا یک وزیر برای انجام ازدواج پرداخت می کنند. بلاک چین نیاز به تأیید شخص ثالث و به همراه آن هزینه های مرتبط با آنها را از بین می برد. به عنوان مثال، صاحبان مشاغل هر زمان که پرداخت ها را با استفاده از کارت های اعتباری می پذیرند، هزینه اندکی را متحمل می شوند، زیرا بانک ها و شرکت های پردازش پرداخت باید این تراکنش ها را پردازش کنند. از سوی دیگر، بیت کوین قدرت مرکزی ندارد و کارمزد تراکنش های محدودی دارد.

عدم تمرکز

بلاک چین هیچ یک از اطلاعات خود را در یک مکان مرکزی ذخیره نمی کند. در عوض، بلاک چین کپی شده و در سراسر شبکه ای از رایانه ها پخش می شود. هر زمان که یک بلوک جدید به بلاک چین اضافه می شود، هر کامپیوتر موجود در شبکه، بلاک چین خود را به روز می کند تا تغییر را منعکس کند. با انتشار آن اطلاعات در یک شبکه، به جای ذخیره آن در یک پایگاه داده مرکزی، دستکاری بلاک چین دشوارتر می شود. اگر یک کپی از بلاک چین به دست یک هکر بیفتد، تنها یک نسخه از اطلاعات به جای کل شبکه، در معرض خطر قرار می‌گیرد.

تراکنش های کارآمد

تسویه معاملاتی که از طریق یک مرجع مرکزی انجام می شود ممکن است تا چند روز طول بکشد. برای مثال، اگر سعی کنید یک چک را در عصر جمعه واریز کنید، ممکن است تا صبح دوشنبه وجوهی را در حساب خود مشاهده نکنید. در حالی که مؤسسات مالی در ساعات کاری، معمولاً پنج روز در هفته، کار می کنند، بلاک چین 24 ساعت شبانه روز، هفت روز هفته و 365 روز در سال کار می کند. تراکنش ها را می توان در کمتر از 10 دقیقه تکمیل کرد و پس از چند ساعت می توان آن را ایمن در نظر گرفت. این به ویژه برای معاملات برون مرزی مفید است، که معمولاً به دلیل مشکلات منطقه زمانی و این واقعیت که همه طرف ها باید پردازش پرداخت را تأیید کنند، بسیار بیشتر طول می کشد.

معاملات خصوصی

بسیاری از شبکه‌های بلاک چین به‌عنوان پایگاه‌های داده عمومی عمل می‌کنند، به این معنی که هر کسی با اتصال به اینترنت می‌تواند فهرستی از تاریخچه تراکنش‌های شبکه را مشاهده کند. اگرچه کاربران می توانند به جزئیات مربوط به تراکنش ها دسترسی داشته باشند، اما نمی توانند به اطلاعات شناسایی کاربرانی که این تراکنش ها را انجام می دهند دسترسی داشته باشند. این یک تصور غلط رایج است که شبکه های بلاک چین مانند بیت کوین ناشناس هستند، در حالی که در واقع فقط محرمانه هستند.

هنگامی که یک کاربر یک تراکنش عمومی انجام می دهد، کد منحصر به فرد او - همانطور که قبلاً ذکر شد کلید عمومی نامیده می شود - روی بلاک چین ثبت می شود. اطلاعات شخصی آنها نیست. اگر شخصی در صرافی ای که نیاز به شناسایی دارد، بیت کوین خرید کرده باشد، هویت آن شخص همچنان به آدرس بلاک چین او مرتبط است – اما تراکنش، حتی زمانی که به نام شخص مرتبط باشد، هیچ اطلاعات شخصی را فاش نمی کند.

معاملات امن

پس از ثبت تراکنش، صحت آن باید توسط شبکه بلاک چین تایید شود. هزاران رایانه روی بلاک چین برای تأیید صحت جزئیات خرید عجله دارند. پس از اینکه رایانه تراکنش را تأیید کرد، به بلوک بلاک چین اضافه می شود. هر بلوک در بلاک چین حاوی هش منحصر به فرد خود به همراه هش منحصر به فرد بلوک قبل از خود است. وقتی اطلاعات یک بلوک به هر طریقی ویرایش می‌شود، کد هش آن بلوک تغییر می‌کند – اما، کد هش روی بلوک بعد از آن تغییر نمی‌کند. این تناقض تغییر اطلاعات مربوط به بلاک چین را بدون اطلاع قبلی بسیار دشوار می کند.

شفافیت

اکثر بلاک چین ها کاملاً نرم افزار منبع باز هستند. این بدان معنی است که هر کسی و همه می توانند کد آن را مشاهده کنند. این به حسابرسان این امکان را می دهد که ارزهای رمزپایه مانند بیت کوین را برای امنیت بررسی کنند. این همچنین به این معنی است که هیچ مرجع واقعی در مورد اینکه چه کسی کد بیت کوین یا نحوه ویرایش آن را کنترل می کند وجود ندارد. به همین دلیل، هر کسی می تواند تغییرات یا ارتقاء سیستم را پیشنهاد دهد. اگر اکثر کاربران شبکه موافق باشند که نسخه جدید کد همراه با ارتقاء صحیح و ارزشمند است، بیت کوین را می توان به روز کرد.

بانکداری بدون بانک

شاید عمیق ترین جنبه بلاک چین و بیت کوین این باشد که هر کسی، صرف نظر از قومیت، جنسیت، یا پیشینه فرهنگی، از آن استفاده کند. بر اساس گزارش بانک جهانی، تخمین زده می شود که 1. 7 میلیارد بزرگسال حساب بانکی یا هیچ وسیله ای برای ذخیره پول یا ثروت خود ندارند. تقریباً همه این افراد در کشورهای در حال توسعه زندگی می کنند، جایی که اقتصاد در مراحل ابتدایی خود قرار دارد و کاملاً به پول نقد وابسته است.

این افراد اغلب پول کمی به دست می آورند که به صورت نقد فیزیکی پرداخت می شود. آن‌ها سپس باید این پول فیزیکی را در مکان‌های مخفی در خانه‌ها یا سایر مکان‌های زندگی خود ذخیره کنند و آنها را در معرض سرقت یا خشونت غیرضروری قرار دهند. کلیدهای کیف پول بیت کوین را می توان روی یک تکه کاغذ، یک تلفن همراه ارزان قیمت یا حتی در صورت لزوم حفظ کرد. برای اکثر مردم، این احتمال وجود دارد که این گزینه ها راحت تر از یک انبوه پول نقد زیر یک تشک پنهان شوند.

بلاک چین‌های آینده همچنین به دنبال راه‌حل‌هایی هستند تا نه تنها واحدی برای ذخیره‌سازی ثروت باشند، بلکه سوابق پزشکی، حقوق مالکیت و انواع قراردادهای قانونی دیگر را نیز ذخیره کنند.

معایب بلاک چین

هزینه فناوری

اگرچه blockchain می تواند در هزینه های معاملات صرفه جویی کند ، اما این فناوری به دور از رایگان است. به عنوان مثال ، سیستم POW که شبکه بیت کوین برای اعتبارسنجی معاملات از آن استفاده می کند ، مقادیر زیادی از قدرت محاسباتی را مصرف می کند. در دنیای واقعی ، قدرت میلیون ها رایانه در شبکه بیت کوین نزدیک به آنچه که سالانه نروژ و اوکراین مصرف می کنند نزدیک است.

علیرغم هزینه های استخراج بیت کوین ، کاربران همچنان برای تأیید اعتبار معاملات در blockchain ، قبض های برق خود را بالا می برند. این امر به این دلیل است که وقتی کارگران معدن بلوک را به blockchain بیت کوین اضافه می کنند ، با بیت کوین به اندازه کافی پاداش می گیرند تا وقت و انرژی خود را ارزشمند کنند. وقتی صحبت از blockchain هایی می شود که از cryptocurrency استفاده نمی کنند ، با این حال ، معدنچیان برای اعتبارسنجی معاملات باید پرداخت یا در غیر این صورت انگیزه شوند.

برخی از راه حل ها برای این موضوعات آغاز می شود. به عنوان مثال ، مزارع معدن بیت کوین برای استفاده از انرژی خورشیدی ، گاز طبیعی اضافی از سایت های یخ زدگی یا قدرت از مزارع بادی تنظیم شده است.

ناکارآمدی سرعت و داده

بیت کوین یک مطالعه موردی مناسب برای ناکارآمدی احتمالی blockchain است. سیستم POW بیت کوین حدود 10 دقیقه طول می کشد تا یک بلوک جدید به blockchain اضافه شود. با این نرخ ، تخمین زده می شود که شبکه blockchain فقط می تواند حدود هفت معاملات در ثانیه (TPS) را مدیریت کند. اگرچه سایر ارزهای رمزپایه مانند اتریوم بهتر از بیت کوین عمل می کنند ، اما هنوز هم توسط blockchain محدود هستند. ویزای برند میراث ، برای زمینه ، می تواند 65000 TP را پردازش کند.

راه حل های این موضوع سالهاست که در حال توسعه است. در حال حاضر blockchains وجود دارد که دارای بیش از 30،000 TP در ثانیه است. پیش بینی می شود که ادغام Ethereum بین شبکه اصلی و زنجیره چراغ آن (15 سپتامبر 2022) پس از انتشار یک به روزرسانی که شامل Sharding است - تقسیم پایگاه داده ، به 100000 TPS اجازه می دهد تا دستگاه های بیشتری (تلفن ها ، تبلت ها و لپ تاپ ها بیشتر باشد.) می تواند اتریوم را اجرا کند. این امر باعث افزایش مشارکت شبکه ، کاهش احتقان و افزایش سرعت معاملات می شود.

مسئله دیگر این است که هر بلوک فقط می تواند داده های زیادی را در خود جای دهد. بحث اندازه بلوک یکی از مهمترین مسائل مربوط به مقیاس پذیری blockchains به جلو است و همچنان ادامه دارد.

فعالیت غیرقانونی

در حالی که محرمانه بودن در شبکه blockchain از کاربران از هک ها محافظت می کند و حریم خصوصی را حفظ می کند ، همچنین امکان تجارت و فعالیت غیرقانونی در شبکه blockchain را فراهم می کند. استناد ترین نمونه مورد استفاده blockchain که برای معاملات غیرقانونی مورد استفاده قرار می گیرد ، احتمالاً جاده ابریشم است ، یک بازار آنلاین تاریک و غیرقانونی و بازار پولشویی که از فوریه 2011 تا اکتبر 2013 کار می کند ، هنگامی که توسط FBI تعطیل شد.

وب تاریک به کاربران امکان می دهد بدون استفاده از مرورگر TOR ، کالاهای غیرقانونی را خریداری و بفروشند و خریدهای غیرقانونی در بیت کوین یا سایر ارزهای رمزپایه انجام دهند. مقررات فعلی ایالات متحده به ارائه دهندگان خدمات مالی نیاز دارد تا هنگام باز کردن یک حساب ، اطلاعاتی در مورد مشتریان خود کسب کنند ، هویت هر مشتری را تأیید کنند و تأیید کنند که مشتریان در هیچ لیستی از سازمان های تروریستی شناخته شده یا مشکوک ظاهر نمی شوند. این سیستم را می توان به عنوان یک حرفه ای و یک Con مشاهده کرد. این امر به هر کسی امکان دسترسی به حساب های مالی را می دهد ، اما همچنین به مجرمان اجازه می دهد تا به راحتی معامله کنند. بسیاری معتقدند که کاربردهای خوب Crypto ، مانند بانکداری جهان بی خطر ، از کاربردهای بد Cryptocurrency فراتر می رود ، به ویژه هنگامی که بیشتر فعالیت های غیرقانونی هنوز از طریق پول نقد غیرقابل انجام انجام می شود.

در حالی که بیت کوین در اوایل برای چنین اهداف مورد استفاده قرار گرفته بود ، ماهیت و بلوغ شفاف آن به عنوان یک دارایی مالی در واقع شاهد بوده است که فعالیت های غیرقانونی به سایر ارزهای رمزپایه مانند مونرو و داش مهاجرت کرده است. امروز ، فعالیت غیرقانونی تنها بخش بسیار کمی از کلیه معاملات بیت کوین را تشکیل می دهد.

مقررات

بسیاری از آنها در فضای رمزنگاری ابراز نگرانی در مورد مقررات دولت در مورد ارزهای رمزنگاری کرده اند. اگرچه پایان دادن به چیزی مانند بیت کوین با رشد شبکه غیرمتمرکز آن ، به طور فزاینده ای دشوار و غیرممکن است ، دولت ها می توانند از نظر تئوری داشتن داشتن ارزهای رمزنگاری شده یا شرکت در شبکه های خود را غیرقانونی جلوه دهند.

این نگرانی با گذشت زمان کوچکتر شده است ، زیرا شرکت های بزرگی مانند PayPal اجازه می دهند تا مالکیت و استفاده از ارزهای رمزنگاری شده بر روی سکو خود را فراهم کنند.

blockchain به زبان ساده چیست؟

به عبارت ساده ، یک blockchain یک پایگاه داده یا دفترچه مشترک است. قطعات داده در ساختارهای داده معروف به بلوک ذخیره می شوند و هر گره شبکه دارای ماکت دقیقی از کل بانک اطلاعاتی است. امنیت تضمین می شود از آنجا که اگر کسی سعی در ویرایش یا حذف ورودی در یک نسخه از دفترچه داشته باشد ، اکثریت این تغییر را منعکس نمی کنند و رد می شود.

چند blockchain وجود دارد؟

تعداد blockchains زنده هر روز با سرعت فزاینده ای در حال رشد است. از سال 2022 ، بیش از 10،000 ارز رمزنگاری فعال مبتنی بر blockchain وجود دارد که چند صد بلوک غیر کریپتوکورنتر دیگر وجود دارد.

تفاوت بین یک blockchain خصوصی و یک blockchain عمومی چیست؟

یک blockchain عمومی ، همچنین به عنوان یک blockchain باز یا بدون اجازه شناخته می شود ، جایی است که هر کسی می تواند آزادانه به شبکه بپیوندد و یک گره ایجاد کند. به دلیل ماهیت باز آنها ، این blockchains باید با رمزنگاری و یک سیستم اجماع مانند اثبات کار (POW) ایمن شود.

از طرف دیگر ، یک blockchain خصوصی یا مجاز ، نیاز به تأیید هر گره قبل از پیوستن دارد. از آنجا که به گره ها اعتماد می شود ، لایه های امنیتی نیازی به قوی بودن ندارند.

بستر blockchain چیست؟

یک پلت فرم blockchain به کاربران و توسعه دهندگان اجازه می دهد تا در بالای زیرساخت های موجود در blockchain استفاده های جدید ایجاد کنند. یک مثال Ethereum است که دارای یک رمزنگاری بومی است که به عنوان اتر (ETH) شناخته می شود. اما blockchain Ethereum همچنین امکان ایجاد قراردادهای هوشمند و نشانه های قابل برنامه ریزی مورد استفاده در ارائه سکه های اولیه (ICO) و نشانه های غیر قابل تغییر (NFTS) را فراهم می کند. اینها همه در اطراف زیرساخت های اتریوم ساخته شده و توسط گره هایی در شبکه اتریوم ایمن شده اند.

چه کسی blockchain را اختراع کرد؟

فناوری blockchain برای اولین بار در سال 1991 توسط استوارت هابر و دبلیو اسکات استورنتا ، دو ریاضیدان که می خواستند سیستمی را پیاده سازی کنند که در آن نمی توان زمان سنجی اسناد را نمی توان با آن دستکاری کرد ، بیان شد. در اواخر دهه 1990 ، Cypherpunk Nick Szabo با استفاده از blockchain برای تأمین سیستم پرداخت دیجیتال ، معروف به Bit Gold (که هرگز اجرا نشده بود) پیشنهاد کرد.

خط پایین

با استفاده از بسیاری از برنامه های کاربردی برای فناوری که قبلاً در حال اجرا و کاوش شده است ، blockchain به دلیل بیت کوین و cryptocurrency در نهایت نام خود را در هیچ بخش کوچکی ایجاد نمی کند. به عنوان یک کلمه کلیدی در مورد زبان هر سرمایه گذار در کشور ، blockchain قصد دارد تا عملیات تجاری و دولتی را دقیق تر ، کارآمد ، ایمن و ارزان تر کند ، با واسطه های کمتری.

از آنجا که ما آماده می شویم تا به دهه سوم blockchain برویم ، دیگر این سؤال نیست که آیا شرکت های میراث به این فناوری دست می یابند - این یک سؤال است که چه موقع است. امروز ، ما شاهد گسترش NFT ها و نشانه گذاری دارایی هستیم. دهه های بعدی اثبات می شود که دوره مهمی از رشد برای blockchain است.