شرکت هایی که نیاز به وام گرفتن پول دارند ، اغلب با تصمیمی روبرو می شوند: بدهی بانکی را متحمل می شوند یا اوراق قرضه می فروشند.
در نگاه اول ، به نظر می رسد که روابط ذاتی در وام گرفتن از یک بانک از نظر قابل ملاحظه ای با آنچه در فروش اوراق بهادار در بازار بدهی عمومی است متفاوت است. تحقیقات ما نشان می دهد که این اختلافات چیزی نیست که در ابتدا به نظر می رسد-چیزی که به ویژه در دوره های فشار بازار مانند شوک بازار Covid-19 در سال 2020 مشهود است.
گرفتن آن به بانک یا فروش اوراق قرضه
بدهی بانکی از طریق یک فرآیند بررسی دقیق و فشرده رد و بدل می شود. کار قبلی دانشگاهی خطر اخلاقی را که بسیاری از خصوصیات زنده بودن شرکت وام دهنده خصوصی است ، بررسی کرده است.
در صورت وجود بانک ها این ریسک را با بررسی صورتهای مالی بدهکار مدیریت می کنند. آنها همچنین این بدهکاران را رصد می کنند و با ایجاد یک رابطه وام ، اطلاعات خصوصی ارزشمندی را به دست می آورند. این رابطه ، به نوبه خود ، اطلاعات نامتقارن را کاهش می دهد ، که به طور بالقوه مزایایی را برای وام گیرندگان ایجاد می کند. اگر یک بانک مایل به افزایش بودجه باشد ، اعتبار اعتبار شرکت گیرنده افزایش یافته است. به همین دلایل ، بدهی بانکی اغلب وام های مربوط به روابط نامیده می شود.
برای مقایسه ، فروش اوراق بهادار شرکت در بازار بدهی عمومی به عنوان وام در طول بازو مشاهده می شود زیرا سرمایه گذاران با هزینه های بالاتری برای کشف و نظارت بر اطلاعات وام گیرنده روبرو هستند. بررسی بدهکاران بالقوه در درجه اول با تجزیه و تحلیل اطلاعات در دسترس عموم انجام می شود.
به عنوان مثال ، قانون اوراق بهادار در سال 1933 مستلزم این است که شرکت ها هنگام صدور اوراق بهادار ، دفترچه ای را ارائه دهند. همه سرمایه گذاران دولتی به همراه رتبه بندی اعتباری و صورتهای مالی شرکتهایی که سهام آنها معامله می شود ، به این سند دسترسی دارند. سرمایه گذاران همچنین با هزینه های بالاتری برای مذاکره مجدد روبرو هستند زیرا این دارندگان بدهی اغلب به طور گسترده پراکنده می شوند.
ممکن است به نظر برسد که تأمین اعتبار بانکی و اوراق بهادار گزینه های واگرا هستند. بنگاه هایی که بدهی بانکی را انتخاب می کنند ، رابطه مداوم برقرار می کنند. بدهی بانکی ، در قالب وام های مدت و خطوط اعتباری ، به طور کلی با خدمات مالی تکمیل می شود که همچنان به وام گیرنده و وام دهنده ادامه می دهد. بانک ها به نوبه خود ریسک وام گیرنده را کنترل و ارزیابی می کنند. در مقابل ، بنگاه هایی که برای فروش اوراق قرضه انتخاب می کنند ، رویکرد نسبتاً غیر شخصی را اتخاذ می کنند. کشف اطلاعاتی برای دارندگان اوراق قرضه ، که فقط می توانند به اطلاعات عمومی دسترسی پیدا کنند ، پر هزینه تر است.
با این حال ، تحقیقات اخیر ما نشان می دهد که این تمایز ناقص است. وام روابط نیز یکی از ویژگی های بازار اوراق بهادار است و عواقب آن برای ثبات اقتصادی دارد.
روابط در بازار عمومی اوراق بهادار شرکت وجود دارد
شرکت های بیمه عمر ، بزرگترین سرمایه گذاران نهادی در اوراق بهادار شرکت و خارجی ، یک روش مناسب برای مطالعه روابط وام در بازار اوراق بهادار شرکت ها ارائه می دهند. این بیمه گذاران تقریباً یک چهارم اوراق قرضه برجسته را تشکیل می دهند (نمودار 1).
نظریه مدرن نمونه کارها نشان می دهد که با نگه داشتن یک نمونه کارها متنوع ، می توان ریسک ایدیوسنکراتیک مرتبط با سرمایه گذاری های فردی را تحریک کرد. انجمن ملی کمیساران بیمه انگیزه نظارتی را برای متنوع سازی اوراق بهادار خود با تجویز هزینه های سرمایه ای مبتنی بر ریسک برای شرکتهای بیمه عمر که اوراق بهادار از تعداد بیشتری از صادرکنندگان خریداری می کنند ، در اختیار شرکتهای بیمه قرار می دهد. بر این اساس ، اگر بازار اوراق بهادار شرکت با وام طول بازو مشخص شود ، انتظار می رود که شرکت های بیمه به طور معمول یک نمونه کارها متنوع را در خود جای دهند.
نمودار 2 تعداد شرکتهای بیمه (محور عمودی) را نشان می دهد که بدهی تعداد مشخصی از صادرکنندگان (محور افقی) را در سال 2019 به عنوان نمونه نگه داشته است.
بیشتر شرکت های بیمه بدهی را از کمتر از 250 صادرکننده اوراق قرضه دارند. بنابراین ، به نظر می رسد که بیمه گذاران زندگی انگیزه ای برای تمرکز سرمایه گذاری بدهی های عمومی شرکت های خود در زیر مجموعه ای از صادرکنندگان دارند - با وجود خطرات نگه داشتن یک نمونه کارها و مشوق های نظارتی برای دلسرد کردن این رفتار. این الگوی به احتمال رابطه وام مبتنی بر آشنایی بین شرکتهای بیمه عمر و بدهکاران آنها در بازار اوراق بهادار شرکت اشاره دارد.
مطابق با این استدلال ، ما می دانیم که شرکت های بیمه تمایل دارند وجوه را به شرکتهایی که دارای سابقه وام هستند ، گسترش دهند. اگر سهم اوراق قرضه برجسته یک صادرکننده خاص که توسط یک شرکت بیمه نگهداری می شود ، 1 درصد افزایش می یابد ، این شرکت بیمه حدود 0. 2 درصد بیشتر از شماره اوراق بعدی را از همان صادرکننده خریداری می کند.
این یافته در هنگام کنترل رتبه بندی و مدت بدهی و همچنین سایر ملاحظات بالقوه وام دهی ، مانند دولتی که صادرکننده در آن گنجانیده شده است یا صنعتی که صادرکننده در آن فعالیت می کند ، قوی است.
وام روابط بازارهای مالی را تثبیت می کند
شرکت های بیمه عمر برای طولانی مدت اوراق قرضه دارند و در پاسخ به تغییرات بازار گذرا ، رفتار سرمایه گذاری خود را تغییر نمی دهند. علاوه بر این ، مشوق های بیمه گذاران زندگی به طور قابل توجهی با سایر سرمایه گذاران نهادی مانند صندوق های متقابل اوراق قرضه شرکت متفاوت است. دومی برای مشتریان مشاهده می شود و می تواند در هنگام رکود اقتصادی جریان های قابل توجهی را تجربه کند. بنابراین ، ما انتظار داریم که شرکت های بدهکار که شرکت های بیمه عمر در هنگام فروش بدهی عمومی از آن حمایت می کنند ، به دنبال شوک های کلان اقتصادی بد ، بهتر می شوند.
برای آزمایش اینکه آیا روابط بر عملکرد اقتصادی تأثیر می گذارد ، ما از افزایش بازده اوراق قرضه در طول بحران COVID-19 در سه ماهه اول سال 2020 به عنوان یک آزمایش طبیعی استفاده می کنیم.
بازده اوراق قرضه شرکت ها در اوایل سال 2020 افزایش سریع را تجربه کردند و پس از افتتاح تسهیلات اعتباری شرکت های فدرال رزرو در 23 مارس ، نمودار 3 بازده اوراق قرضه شرکت های درجه یک سرمایه گذاری را نشان می دهد ، که بیش از 90 درصد از دارایی های شرکت ها را تشکیل می دهدشرکت های بیمه عمر در این زمان.
ما این اوراق قرضه را بر اساس سهم اوراق قرضه والدین شرکت صادر شده توسط بخش بیمه عمر به دو پرتفوی به همان اندازه تقسیم می کنیم. در حالی که میانگین بازده هر دو پرتفوی تا زمان سنبله آنها در اوایل ماه مارس به صورت پشت سر هم حرکت می کرد ، شوک Covid-19 منجر به افزایش بسیار کمتری در عملکرد اوراق قرضه شد که بیمه گذاران زندگی یک سرمایه گذار مهم تر بودند.
کار ما نشان می دهد که آشنایی بازار اوراق قرضه را بیش از آنچه معمولاً تصور می شود شکل می دهد. علیرغم مقررات مربوط به تنوع و تقارن اطلاعاتی در بین خریداران ، شرکت های بیمه تمایل دارند که به وام گیرندگان فعلی خود وام دهند.
این تصور که صادرکنندگان اوراق قرضه به طول بازو وام می گیرند ، این واقعیت را نادیده می گیرد. علاوه بر این ، این رابطه دارنده اوراق قرضه تأثیر شوکهای اقتصادی گذرا مانند موارد مرتبط با شروع COVID-19 را تعدیل می کند. این حقایق همچنین حاکی از آن است که سیاست های پولی بسته به مشخصات مالکیت بدهی ممکن است تأثیر افتراقی در شرکت ها داشته باشد.
درباره نویسندگان
الکس آلمیدا
آلمیدا کارورز سابق در بخش تحقیقات در بانک مرکزی فدرال رزرو دالاس است.
مونیکا باربوسا
باربوسا یک تحلیلگر تحقیقاتی سابق در بخش تحقیقات در بانک مرکزی فدرال رزرو دالاس است.
علی اوزداگلی
Ozdagli یک مشاور سیاست اقتصادی و اقتصاددان ارشد در بخش تحقیقات در بانک مرکزی فدرال رزرو دالاس است.
نظرات بیان شده از نویسندگان است و نباید به بانک مرکزی فدرال رزرو دالاس یا سیستم ذخیره فدرال نسبت داده شود.
