مواد معدنی، مواد مخدر و چین: چگونه طالبان ممکن است دولت جدید افغانستان را تامین مالی کند

حنیف صوفی‌زاده برای هیچ شرکت یا سازمانی که از این ماده منتفع می‌شود کار نمی‌کند، مشورت نمی‌کند، سهام دارد یا از آن کمک مالی دریافت نمی‌کند و هیچ وابستگی مرتبطی را فراتر از انتصاب علمی خود فاش نکرده است.

شرکا

دانشگاه نبراسکا اوماها به عنوان عضوی از The Conversation US کمک مالی می کند.

اکنون که گفته می شود طالبان کنترل کامل افغانستان را به دست گرفته اند و تشکیل دولت را آغاز کرده اند، چالش بزرگی در انتظار است: آنها چگونه کشور و اقتصاد خود را از نظر مالی سرپا نگه خواهند داشت؟

در 20 سال گذشته، دولت ایالات متحده و سایر کشورها اکثریت قریب به اتفاق بودجه غیرنظامی دولت افغانستان - و هر درصد از نیروی جنگی را که در ماه اوت 2021 به سرعت در اختیار طالبان قرار گرفت، تامین مالی کرده اند. اکنون، با کمک آمریکا احتمالاًجدا از بحث و مسدود شدن میلیاردها ذخایر خارجی بانک مرکزی، طالبان باید راه های دیگری برای پرداخت حقوق و حمایت از شهروندان و زیرساخت ها بیابند.

من سال‌هاست که به‌عنوان تحلیل‌گر سیاست‌های اقتصادی در مرکز مطالعات افغانستان، امور مالی طالبان و دولت مورد حمایت آمریکا را مطالعه می‌کنم. درک اینکه طالبان چگونه برای دولت خود هزینه خواهند کرد، از آخرین باری که آنها بیش از 20 سال پیش در قدرت بودند آغاز می شود.

افغانستان خیلی تغییر کرده است

در دهه 1990، افغانستان کشور بسیار متفاوتی بود.

جمعیت زیر 20 میلیون نفر بود و برای خدمات اندکی که می توانستند ارائه کنند به گروه های کمک بین المللی متکی بودند. به عنوان مثال، در سال 1997، دولت طالبان تنها 100000 دلار بودجه داشت که به سختی برای حقوق مقامات دولتی کافی بود، چه رسد به نیازهای اداری و عمرانی کل کشور.

امروز افغانستان به طرز چشمگیری تغییر کرده است. جمعیت به طور قابل توجهی افزایش یافته است و شهروندان آن به طور فزاینده ای انتظار خدماتی مانند مراقبت های بهداشتی، آموزش و خدمات عمومی را داشتند. برای مثال، در سال 2020، افغانستان 5. 6 میلیارد دلار بودجه غیرنظامی داشت.

در نتیجه، کابل از یک شهر ویران شده در جنگ به یک پایتخت مدرن با تعداد فزاینده ساختمان های بلند، کافی نت ها، رستوران ها و دانشگاه ها تبدیل شده است.

بیشتر هزینه های توسعه و زیرساختی که از سال 2001 انجام شده است از کشورهای دیگر بوده است. ایالات متحده و سایر کمک کنندگان بین المللی حدود 75 درصد از هزینه های غیرنظامی دولت را در آن سال ها پوشش دادند. علاوه بر این، ایالات متحده از سال 2001 تاکنون 5. 8 میلیارد دلار برای توسعه اقتصادی و زیرساختی هزینه کرده است.

با این حال، درآمد دولت شروع به پوشش بخشی رو به رشد از هزینه های داخلی در سال های اخیر کرده است. منابع شامل عوارض گمرکی، مالیات، درآمد حاصل از هزینه خدماتی مانند گذرنامه، مخابرات و جاده و همچنین درآمد حاصل از ثروت معدنی عظیم اما عمدتاً دست نخورده آن بود.

اگر فساد بومی دولت که برخی کارشناسان و مقامات آن را دلیل اصلی سقوط آن می‌دانند، درآمد بسیار بالاتر می‌بود. گزارشی از می 2021 حاکی از آن بود که روزانه 8 میلیون دلار از کشور اختلاس می شود که مجموعاً به حدود 3 میلیارد دلار در سال می رسد.

طالبان سهم قابل توجهی از درآمد خود را در گذشته از تجارت مواد مخدر به دست آورده اند. AP Photo/ عبدالخالق

جایی که طالبان پولش را می گیرد

در همین حال، طالبان با به دست آوردن کنترل کشور، منابع درآمدی قابل توجهی برای تأمین مالی شورش خود داشتند.

تنها در سال مالی 2019-2020، طالبان 1. 6 میلیارد دلار از منابع مختلف به دست آورد. از همه مهمتر، طالبان در آن سال 416 میلیون دلار از فروش تریاک، بیش از 400 میلیون دلار از استخراج معادن معدنی مانند سنگ آهن، سنگ مرمر و طلا، و 240 میلیون دلار از کمک های اهداکنندگان و گروه های خصوصی به دست آوردند.

سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده و سایرین بر این باورند که کشورهای مختلف از جمله روسیه، ایران، پاکستان و چین به تامین مالی طالبان کمک کرده اند.

با استفاده از آن منابع، طالبان توانستند سلاح های زیادی بخرند و درجات نظامی خود را افزایش دهند زیرا از عقب نشینی ایالات متحده استفاده کردند و طی چند هفته افغانستان را فتح کردند.

چالش های افغانستان

اما پیروزی در جنگ ممکن است آسان تر از اداره شهرستان باشد که با مشکلات زیادی روبرو است.

افغانستان در حال حاضر در حال تحمل خشکسالی شدید است که بیش از 12 میلیون نفر - یک سوم جمعیت - را با سطوح "بحرانی" یا "اضطراری" ناامنی غذایی تهدید می کند. قیمت مواد غذایی و سایر اقلام ضروری افزایش یافته است، در حالی که اکثر بانک ها با محدودیت در دسترس بودن پول نقد شروع به بازگشایی کردند.

طالبان همچنین با چالش های مالی وحشتناکی روبرو هستند. تقریباً 9. 4 میلیارد دلار از ذخایر بین المللی افغانستان بلافاصله پس از تسلط طالبان بر کابل مسدود شد. صندوق بین‌المللی پول بیش از 400 میلیون دلار ذخایر اضطراری را تعلیق کرد و اتحادیه اروپا برنامه‌های توزیع 1. 4 میلیارد دلار کمک به افغانستان را تا سال 2025 متوقف کرد.

ثروت عظیم و دست نخورده مواد معدنی از جمله لیتیوم و مس در افغانستان پنهان شده است. AP Photo/ رحمت گل

5 منبع مالی بالقوه برای دولت جدید

با این حال، طالبان با پایان ساختن دولت خود و طراحی مسیر آینده، منابع کمی دارند که ممکن است بتوانند از آنها برای تولید پول کافی برای اداره کشور احیا شده خود استفاده کنند:

گمرک و مالیات. اکنون که طالبان کنترل کامل گذرگاه‌های مرزی و ادارات دولتی افغانستان را در اختیار دارند، می‌توانند شروع به جمع‌آوری تمام مالیات‌های وارداتی و سایر مالیات‌ها کنند.

مواد مخدر. طالبان گفته اند که به کشاورزان افغان اجازه کشت خشخاش را نمی دهد زیرا آنها به دنبال به رسمیت شناختن بین المللی حکومت خود هستند. اما اگر این شناخت حاصل نشود، ممکن است نظر خود را تغییر دهند، در این صورت ممکن است بتوانند به تولید منبع درآمد قابل توجهی از قاچاق مواد مخدر ادامه دهند. گفته می شود که افغانستان مسئول حدود 80 درصد از عرضه جهانی تریاک و هروئین است.

معدن. تخمین زده می شود که افغانستان یک تریلیون دلار مواد معدنی در کوهستان های خود و سایر مناطق کشور دارد. چین به طور خاص مشتاق استخراج این فلزات بوده است که شامل فلزاتی است که برای زنجیره تامین مدرن حیاتی هستند، مانند لیتیوم، آهن، مس و کبالت. اگرچه ممکن است در کوتاه مدت این امکان پذیر نباشد.

کشورهای غیر غربیگزارش ها حاکی از آن است که چندین دولت از جمله روسیه، قطر، ایران و پاکستان به طالبان کمک مالی کرده اند و این کشورها ممکن است به این کار ادامه دهند. پس از فروپاشی دولت قبلی افغانستان در ماه اوت، مقامات سابق بانک مرکزی به من گفتند که کشوری در منطقه، احتمالاً قطر، میلیون‌ها دلار برای حمایت از اقتصاد افغانستان تزریق کرده است. چین به ویژه به دلیل روابط بالقوه خود با دولت جدید برجسته است، زیرا طالبان اخیرا این کشور را "شریک اصلی" خود اعلام کرده اند. در 8 سپتامبر 2021، چین 31 میلیون دلار کمک اضطراری به دولت داد. علاوه بر استخراج معادن، چین همچنین علاقه مند به گسترش طرح کمربند و جاده - یک پروژه توسعه زیربنایی جهانی - به افغانستان است.

کمک های غربیحتی با وجود این منابع درآمد دیگر، من معتقدم که طالبان همچنان مشتاق بازگرداندن کمک های ایالات متحده و سایر کشورهای غربی و خلاص شدن از شر تحریم های سازمان ملل است که از سال 1999 اعمال شده است. طالبان گفته اند که قصد دارند رفتار متفاوتی داشته باشند. نسبت به دهه 1990، از جمله با احترام به حقوق زنان و اجازه ندادن تروریست ها برای فعالیت از افغانستان. و اتحادیه اروپا، ایالات متحده و سایر دولت‌ها ممکن است بخواهند از کمک‌ها و ذخایر منجمد به‌عنوان اهرم فشاری برای نگه داشتن طالبان به این وعده‌ها استفاده کنند.

[ بیش از 110000 خواننده برای درک جهان به خبرنامه The Conversation تکیه می کنند. امروز ثبت نام کنید.]