ماه گذشته ، ایران اولین انتخابات خود را از زمان تحقق توافق هسته ای برگزار کرد. نتیجه آنها اولین حس قابل اعتماد در مورد چگونگی موفقیت آمیز پروژه اصلاح طلب رئیس جمهور حسن روحانی بود.
علیرغم یک نتیجه مثبت ، نبرد به پایان رسیده است. تحت سطح پیشرفت آشکار و وعده اصلاحات ، هلرهای ناراضی ، که عمیقاً با کوچکترین طعم و مزه تغییر مخالف هستند ، به سختی عقب می روند. و کسانی که حتی یک خمش خفیف اصلاح طلب مانند روحانی با یک نبرد شیب دار روبرو هستند.
اصلاحات اقتصاد ، چه رسد به جامعه ، بسیار دشوار خواهد بود: ایرانیان هنوز در همه زمینه ها با مشکلات عظیمی روبرو هستند. و با این حال این کشوری است که دارای فروشگاه های عظیمی از منابع طبیعی ، یک جمعیت بزرگ و تحصیل کرده و یک تاریخ طولانی و افتخار است. پس چه اشتباهی رخ داد؟
در اینجا 12 ایده ، برای مبتدیان وجود دارد:
ممکنه دوست داشته باشی
شرکت های دفاعی فرانسه با استفاده از صفحات رسانه های اجتماعی ، استخدامهای بالقوه را پروفایل می کند
دادگاه های اتحادیه اروپا بالکان غربی به عنوان روسیه و چین
کرملین می گوید ، روسیه برای ممنوعیت فروش نفت تحت پوشش قیمت
1. Shāh Ismāʿil I
دامنه عمومی/عوام ویکی مدیا
اسماعیل اول ، بنیانگذار سلسله صفوی - و یکی از بزرگترین امپراتوری های ایران - در سال 1501 قدرت را به دست گرفت. تا سال 1509 او همه ایران را متحد کرده بود (همانطور که در آن زمان شناخته شده بود). اسماعیل حامی بزرگ هنر و بوروکرات بسیار کارآمد بود و ریاست پروژه های عالی ساختمانی را بر عهده داشت. مهمترین دستاورد وی به طور قابل توجهی تبدیل پارس از سنی به اسلام شیعه بود. اسماعیل سنی ها را نادیده گرفت و در تبدیل جمعیت خود بی رحمانه بود. بخشی از هدف وی این بود که به ایران هویت قوی بدهد ، شخصی که از رقیب قوس آن ، امپراتوری عثمانی سنی متمایز باشد - و او به طرز وحشیانه ای موفق بود. اسلام شیعه در ایران شکوفا شد ، اما همچنین پارسیان شیعه تبدیل شده را از بقیه خاورمیانه عرب سنی که به طور مکرر در قرن ها هزینه می شود ، جدا کرد و به طور مکرر در این قرن هزینه کرد ، زیرا کشورهای عربی بارها و بارها علیه آن قرار گرفته اند. امروز ، قدرتهای اهل سنت به رهبری عربستان سعودی ، بار دیگر در برابر هژمونی شیعه متحد شده اند که معتقدند ایران در تلاش است.
2. ویلیام ناکس d'Arcy
دامنه عمومی/عوام ویکی مدیا
در اوج امپراتوری بریتانیا ، موضوعات آن ، اگر هیچ چیز دیگری نبود ، در از بین بردن فرصت های مالی خوب بود. ویلیام ناکس دی آریسی ، دلال انگلیسی ، مسلماً یکی از بهترین ها بود. D'Arcy شایعاتی را شنید مبنی بر این که پارس با نفت کشف نشده بود و در سال 1901 امتیاز D'Arcy را با حاکم ایران ، Moẓaffar Od-Dīn Shāh امضا کرد و به وی حق انحصاری را برای چشم انداز نفت در سه چهارم کشور به مدت 60 سال داد. در عوض ، ایران 16 درصد از سود خالص سالانه را دریافت می کند. این امتیاز سرانجام توسط شرکت نفت آنگلو-پیرس (BP امروز) به دست آمد ، که به شرکت نفت اجازه می داد تا یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین جهان شود-همه در پشت بزرگترین منبع طبیعی ایران. امتیاز D'Arcy نه تنها کشور میلیاردها درآمدها را به سرقت برد ، بلکه همچنان آگاهی ملی ایران را به عنوان نمایشی شرم آور از ضعف در مقابل یک قدرت خارجی تحت تعقیب قرار می دهد. این ضرورت روانشناختی از آن زمان تاکنون بخش اصلی سیاست خارجی ایران را تشکیل داده است و امروز در قلب دشمنی مداوم جمهوری اسلامی نسبت به غرب ، به ویژه ایالات متحده است.
3. کرمیت روزولت جونیور
دامنه عمومی/عوام ویکی مدیا
کرمیت روزولت - نوه رئیس جمهور ایالات متحده ، تئودور روزولت - به عنوان یک عملیات سیا - نقش مهمی در کودتای اوت سال 1953 داشت که نخست وزیر ایران را محمد موزدج سرنگون کرد و حاکمیت شاه ، محمد رضا پهلوی را تقویت کرد. سیا از کودتای کمونیستی در ایران ترسید و موضات را در نظر گرفت-نخست وزیر منتخب دموکراتیک در آن زمان ، که به دنبال ملی سازی دارایی های شرکت نفت آنگلو-ایرانی بود-بیش از حد بی ثبات برای اعتماد به نفس بود. اما شاه ثابت کرد که یک حاکم فاجعه بار است و کودتای فقط برای تقویت بیشتر روایت ملی ایران از "قربانی" بود. انقلابیون در طول انقلاب ایران در سال 1979 از این کودتا برای تأثیر بسیار زیاد استفاده کردند که وی را با متهم کردن پودل ایالات متحده و استفاده از خاطره موزدغ برای یادآوری مردم گذشته آمریکایی نسبت به ایران ، از پهلوی سرنگون کردند.
4. محمد رضا پهلوی
دامنه عمومی/عوام ویکی مدیا
محمد رضا پهلوی هرگز واقعاً به عنوان یک حاکم بریده نشد. پدرش ، رضا شاه ، که از افسر قزاق به شاه ایران برخاست ، همیشه پسرش را ضعیف می دانست. او احتمالاً درست بود. اما پس از بحران نفتی در سال 1973 ، محمد رضا خود را در اختیار داشتن ثروت عظیم قرار داد و از آن برای خرید آخرین سلاح های آمریکایی در جستجوی جاه طلبی های امپریالیستی خود برای تسلط بر خاورمیانه استفاده کرد. با افزایش قدرتمندتر ، او نیز پارانوئید تر شد - کمونیست ها و روحانیون. مردم ایران از هزینه های سودمند او ، استبداد فزاینده وی و روابط نزدیک وی با واشنگتن دلسرد شدند. در پایان ، آنها به خیابانها رفتند و باعث شد او در اوایل سال 1979 از کشور فرار کند ، هرگز برنگردد و انتقال ایران به یک جمهوری اسلامی را تسریع کند - که این کشور را از نیروگاه منطقه ای به ایالت سرکش برای بیش از 30 سال تبدیل کرد.
5. آیت الله Rūḥallāh Khomeynī
دامنه عمومی/عوام ویکی مدیا
که ما را به KHOMEYNī می آورد. یک روحانی سختگیر که در بیشتر زندگی خود مستقر بود ، در شهر مقدس قم ایران ، خمین خود را به طور فزاینده ای با تمایلات مدرن سازی محمد رضا پهلوی ، به ویژه تمایل او به "غربی شدن" ایران پیدا کرد. خطبه های وی علیه شاه ، که در نوارهای کاست ضبط شده و در سراسر کشور توزیع شده است ، بسیار محبوب شد و به تبعید نهایی وی به عراق کمک کرد. در سال 1970 او نظریه خود را در مورد فاجی های ویتات-یا "قاعده فقها" توسعه داده بود. این دکترین اظهار داشت که کسانی که متناسب با حكومت هستند ، كسانی بودند كه واجد شرایط برای تفسیر قوانین خدا بودند - یعنی روحانیون مانند او. KHOMEYNī قرار بود به عنوان رهبر واقعی انقلاب ایران تبدیل شود و آموزه های او اساس دولت جدید الهیات ، جمهوری اسلامی ایران را تشکیل می داد ، که ایران را نه تنها با غرب بلکه بیشتر همسایگان خاورمیانه نیز در معرض خطر قرار می داد. وادامروز ، ایران عملاً هیچ متحد در بین کشورهای خاورمیانه ندارد.
6. پیروان دانشجویی مسلمان خط امام
دانشجویان ایرانی از دیوار سفارت ایالات متحده در تهران ، 4 نوامبر 1979 صعود می کنند
ایران پیش از این پس از انقلاب 1979 آشفته بود، زمانی که در 4 نوامبر 1979، گروهی از دانشجویان ایرانی به سفارت آمریکا در تهران یورش بردند و 52 دیپلمات آمریکایی را برای نزدیک به 18 ماه گروگان گرفتند. اگر انقلاب جهان را نگران کرده بود، بحران گروگان‌ها باعث خشم شد - و به جامعه جهانی ثابت کرد که نمی‌توان به انقلابیون اعتماد کرد. واشنگتن بلافاصله روابط دیپلماتیک خود را قطع کرد، تحریم هایی را اعمال کرد و دارایی های گسترده ایران را مصادره کرد. از نظر جهانیان، ایران اکنون یک کشور سرکش بود - برچسبی که برای سه دهه آینده با هزینه‌های گزاف به همراه خواهد داشت.
7. صدام حسین
کریس هندروس/ گتی ایماژ
و این هزینه تقریباً بلافاصله احساس شد. صدام حسین، حاکم همسایه عراق، شاهد فرورفتن ایران در آشفتگی انقلابی بود. صدام هنوز از اختلافات طولانی مدت مرزی ایران و عراق بر سر آبراه شط العرب ناراحت بود. او می ترسید که انقلاب ایران اکثریت شیعه عراق را تحریک کند و تهدیدی برای حکومت او باشد.
با تصور اینکه ایران ضعیف است، نیروهای عراقی در 22 سپتامبر 1980 حمله کردند. صدام انتظار یک پیروزی سریع را داشت. او اشتباه می کرد. جنگ تقریباً هشت سال طول کشید و هر دو طرف را ویران کرد. میلیاردها دلار برای ایران هزینه داشت و (اگرچه برآوردها متفاوت است) حدود 1 میلیون تلفات - برخی از آنها ناشی از سلاح های شیمیایی است. ایران هنوز در اثر زخم های این جنگ آسیب زا است. پیامدهای جنگ این باور را تقویت کرد که ایران همیشه بدون متحد بوده و تا حدی به تمایل این کشور برای پیشبرد برنامه هسته‌ای خود کمک کرده است.
8. علی خامنه ای
عطا کناره/ خبرگزاری فرانسه/ گتی ایماژ
خامنه ای دومین و رهبر فعلی جمهوری اسلامی است. او هم صلاحیت مذهبی خمینی و هم کاریزمای خود را ندارد. از نظر بسیاری از ایرانیان، او اصلاً با سلف خود مقایسه نمی شود. شاید به دنبال اصلاح این برداشت، خامنه‌ای شروع به دخالت در سیاست‌های حزبی کرد (که به عنوان رهبر، او باید از آن دوری کند) بسیار بیشتر از خمینی. نادر این مداخله در سال 2009 و پس از انتخاب مجدد جعلی محمود احمدی نژاد رئیس جمهور صورت گرفت. در حالی که خامنه ای علناً از رئیس جمهور خود و نتیجه آشکارا نادرست آن حمایت می کرد، ایرانیان به خیابان ها آمدند و اعتراض کردند. برای اولین بار از زمان شاه، ایرانیان از پشت بام تهران شعار مرگ بر دیکتاتور سر دادند. سرکوب معترضان، "جنبش سبز" یکی از تاریک ترین دوره های تاریخ مدرن ایران بود. تأثیرات سرکوب دولت هنوز برای جوانان ایرانی احساس می شود - که خواهان تغییر هستند اما از دستیابی به آن احساس تضعیف کامل می کنند.
9. محمود احمدی نژاد
اسپنسر پلات/گتی ایماژ
احمدی نژاد برای هشت سال طولانی چهره بین المللی ایران بود که باعث ناامیدی بسیاری از ایرانیان شد. احمدی نژاد قول داده بود که ثروت نفتی کشور را دوباره توزیع کند و اقتصاد را سامان دهد. او هیچ کدام را انجام نداد. در همین حال، ناسازگاری ستیزه جویانه او بر سر برنامه هسته ای ایران، گروه 1+5 (پنج قدرت شورای امنیت و آلمان) را چنان بیگانه کرد که چندین دور تحریم های ایالات متحده را علیه این کشور کاهش داد و وضعیت مالی ناپایدار ایران را بدتر کرد. انتخاب مجدد تقلبی او در سال 2009 کشور را به شدت تقسیم کرد. او از ابتدا تا انتها یک فاجعه برای ایران بود.
10. برنامه هسته ای ایران
تاسیسات IR-40 در اراک |دامنه عمومی/ویکی‌مدیا کامانز
توافق هسته ای اخیر بین ایران و 1+5 باعث شد که بسیاری برنامه هسته ای ایران را موفقیت آمیز بدانند، اما این دور از واقعیت است. محمدرضا پهلوی این برنامه را از دهه 50 شروع کرد و در اوایل دهه 70 آن را گسترش داد. پهلوی برای حفظ ذخایر نفتی ایران که کشور نیاز به فروش آن داشت، برق هسته‌ای می‌خواست. اما بیش از نیم قرن پس از شروع آن، ایران یک نیروگاه هسته‌ای دارد - که اخیراً آنلاین شده است. در آن زمان میلیاردها و میلیاردها برای این پروژه هزینه کرده است، بارها تحریم شده و از انزوای بین‌المللی رنج می‌برد - با اندکی برای نشان دادن در مقابل. بدیهی است که ایران اکنون فناوری ساخت بمب هسته‌ای را در اختیار دارد، اما اینکه آیا سیستم‌های تحویل لازم را دارد یا خیر هنوز مشخص نیست. این کشور بسیار بعید است که بتواند تا زمانی که توافق به قوت خود باقی است، شکست بخورد. همه اینها غم و اندوه زیادی برای نتیجه ملموس بسیار اندک بود.
11. ارتش پاسداران انقلاب اسلامی
بی بی سی فارسی / دامنه عمومی / ویکی مدیا کامانز
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که بیشتر به عنوان سپاه پاسداران شناخته می شود، درست پس از انقلاب 1979 توسط خمینی تأسیس شد تا از ارزش های اصلی جمهوری اسلامی دفاع کند. از آن زمان به بعد هم به عنوان یک بازیگر اقتصادی و هم به عنوان یک بازیگر سیاسی در ایران - به ضرر کشور - گسترش یافته است. سپاه در حال حاضر تقریباً در تمام عرصه‌های اقتصاد ایران درگیر است و تقریباً مانند یک رئیس مافیا عمل می‌کند و چندین شرکت دولتی را کنترل می‌کند و نقش بزرگی در قاچاق و تحریم‌ها ایفا می‌کند. در حوزه سیاسی، موضع تندرو به طور فزاینده ای بر دولت ایران تسلط پیدا می کند و سیاست خارجی آن کشور را به دخالت نظامی در سراسر خاورمیانه سوق داده است. سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در درگیری‌ها در یمن، عراق و سوریه نقشی را ایفا می‌کند و به قیمت هزینه‌های بسیار و جان‌های بسیار برای ایران تمام می‌شود – و البته بی‌ثبات‌کردن بیشتر یکی از بی‌ثبات‌ترین مناطق جهان.
12. روغن
شاه تأسیسات شرکت بین المللی نفت نیروی دریایی ایران را در سال 1970 افتتاح کرد |دامنه عمومی/ویکی‌مدیا کامانز
نفت اغلب به عنوان بزرگترین نفرین منابع جهان شناخته می شود. این در هیچ کجا به اندازه ایران صادق نیست. کشف ناکس دارسی در ایران توجه غرب را به ایران معطوف کرد و زمینه را برای یک قرن مداخله خارجی از جمله از دست دادن اکثر درآمدهای نفتی ایران و کودتای سازماندهی شده از خارج فراهم کرد. مانند تمام تولیدکنندگان نفت خاورمیانه، وجود مقادیر زیاد نفت نیز مانع از سرمایه‌گذاری این کشور در طیف وسیع‌تری از صنایع شد و اقتصاد کج‌رویی را ایجاد کرد که بیش از حد متکی به صادرات اصلی آن بود. احتمالاً نفت بیش از هر چیز دیگری برای ایران مخرب بوده است - و بعید است که اتکای این کشور به آن در آینده قابل پیش بینی تغییر کند.
نفت از بسیاری جهات فاجعه ایران را در بر می گیرد: منبعی که ثروت ایران را به قدرت های غربی گره زده است که آن را عمیقاً استثمارگر می داند. نفت هم نمونه ای از اقبال خوب و پتانسیل غنی ایران است و هم نقطه ضعفی که دیگران در برابر آن از آن استفاده کرده اند. این داستان ایرانی است.
دیوید پاتریکاراکوس، نویسنده مشارکت کننده در POLITICO، نویسنده "ایران هسته ای: تولد یک دولت اتمی" (I. B. Tuaris، 2012) است.
